Yeni Yıla Girerken

Merhaba Sevgili Okuyucular;

2023 yılına veda edeceğiz yakında ve 2024 yılına gireceğiz; yeni bir umutla, yeni bir heyecanla, biraz da endişeyle. Gelecek korkusu var içimizde. Ancak; herhangi bir şeyin sonu, yeni güzelliklerin başlamasına sebep olur diye düşünürüm ve bu konuda umudumu hiç kaybetmem. Zaten insan ne düşünürse, onu yaşar. İyi, güzel şeyler düşünürsek, o düşündüklerimizi yaşarız. İnsan, önce yüreğini sonra zihnini yoğun bir şekilde neye odaklarsa ve o konuda çaba gösterirse, er geç gerçekleşiyor. Buna kesinlikle inanıyorum. Ve bu nedenle yeni yılda her şeyin daha güzel olacağına inanmak istiyorum.

Bir yıl önce, büyük umutlarla girdiğimiz ve kendisinden çok şey beklediğimiz 2023 yılını geride bırakıyoruz. 

Şevket Rado’nun bir sözü vardır: 

”Dün gitmiş, onu yerini bugün almıştır. 
Bugün ise yarın,
Bir daha dönmemek üzere gitmiş olacaktır.” 

Yani 2023 yılı, bir daha dönmemek üzere gidiyor, diğer yıllar gibi. İz bırakarak, anılarda kalarak. Yeni umutlarla yeni bir yılı karşılamaya hazırlanıyoruz. Umutlarımızı, beklentilerimizi hep yeni yıla erteledik. “ Çiftçinin karnını yarmışlar, kırk tane ‘gelecek yıl’ çıkmış,” hesabı; bizim de karnımızı yarsalar, kırk tane ‘yeni yıl’ çıkar.

Yeni bir yıla girmek, uzun uzun düşündürür beni. Her yeni yıla girdiğimde, biten yılın muhakemesini yaparım. Kendimi sorgularım.”Ne yaptın koca bir yıl?“ diye sorarım. Biten yıl için üzülürüm; biten yılda yitirdiklerim için, gerçekleştiremediğim hayallerim için, eksik bıraktıklarım için de. 

Ve ardından Mevlâna’nın şu dizelerini anımsarım:

“Her gün yeni bir yere konup göçmek gerek
Akarsu gibi donmadan akmak gerek.
Dün geçti gitti
Dün gibi, dünün sözü de geçti
Bugün, yepyeni bir söz söylemek gerek.”

İşte bu dizeler, yeni amaçların, yeni umutların peşine düşmem için rehberlik yapar bana. Zamanı en iyi bir şekilde kullanabilmeme yardımcı olur. Zaman o kadar değerli ki; yedeği yok, telâfisi yok, tekrarı yok. O nedenle zamanı çok iyi kullanmak, yapmayı düşündüğümüz hiçbir şeyi yarına bırakmamak gerek. Bazı şeylere geç kalmamak gerek. Çünkü, yarınımız, meçhul. Bizim için yarın olmayabilir, güneş bizim için doğmayabilir bir daha. 

Diyor ki Hasan el Basri:

“Ömür dediğin, üç gündür, 
Dün geçti gitti, yarınsa meçhuldür.
O halde
Ömür dediğin bir gündür
O gün ise, bugündür.”

Ve sonra, biten yılın bizden alıp götürdükleri gelir aklıma. Hiç unutulur mu kaybettiklerimiz!  Dostluk, vefa,  güven, hoşgörü, empati, sevgi, saygı ve dayanışmadır en büyük kaybımız. Bu kayıpların bıraktığı boşluklarda savrulup duruyor olmak, ne acı. Belki de zor ve yoğun hayat şartları nedeniyle hep ben merkezli düşünüyor olmak, yerel ve milli sorunlara duyarsız kalmak da o kadar acı.  Hele hele Gazze’de yaşanan katliama, soykırıma seyirci kalmamız; şiddete, özellikle kadına şiddete, tacize, tecavüze susmamız; bu konuda bir şeyler yapmayı hep başkalarından beklememiz. Bir gün bunların bizim de başımıza gelebileceği gerçeğini düşünmek istemiyor olmamız. ” Görevi başındaki doktoru artık dövebiliyoruz,” diyecek kadar şiddeti normalleştirmemiz, bunu özgüven ve hak arama zannetmemiz. Tüm bu yaşananlara sadece üzülmekle kalmamız, sanal âlemde atıp tutmamız, ama gerçek hayatta birlik olup tepki göstermememiz, içine düştüğümüz acizliğimiz ve bu acizliğin bize verdiği utanç ne kadar yaralayıcı, ne kadar onur kırıcı.

2023 yılı ve önceki yıllar, çok şey alıp götürdü bizden. Heyecanlarımızı, hayallerimizi, coşkularımızı, hatta hobilerimizi, umutlarımızı, sahip olduğumuz mutlulukları götürdü. Ekonomik sıkıntılar içinde boğuştuk durduk. Geçim derdine düşünce de, insani duygularımızın aşınmasına engel olamadık.  Bunun sonuncunda, sadece kendimizi düşünür ve halimize şükreder olduk, başkalarını unuttuk.  Bazılarının düştüğü  kötü durumdan uzak olmaktan mutlu olduk. Birlikte yaşadığımız herkes iyiyse, biz de iyi oluruz gerçeğinden uzaklaştık. Sonra da yalnızlaştık. Teknolojinin sınırsız olanakları sayesinde her şey ayağımıza geldi. Ancak, bu bizi birbirimizden uzaklaştırdı, yalnızlığımızla baş başa bıraktı. Yalnızlığımızı, sanal âlemde kalabalıklaştırma hatasına düştük. O kalabalıklarda bile hep yalnızdık aslında. Rüya gibi bir âlemde mutluluğu aradık. Su üstüne yazı yazdık âdeta.

 Tüm bu olumsuzluklara rağmen, yine de yeni beklentilerimiz var yeni yıldan. Sanki, sihirli bir el hayatımıza dokunacakmış gibi umut etmeye, hayal kurmaya mecburuz. Çünkü, “İnsan, hayal ettiği müddetçe yaşar.”  Ne kadar karamsar olsak da; “Ya tutarsa?” misali, hayal kurmaktan vazgeçemiyoruz, asla  vazgeçmemeliyiz. Her başarı, hayal etmekle başlar. Bir yanımız karamsarken, diğer yanımızı umutlu tutmaya çalışmalıyız. Elbette sadece umut etmek, tek başına bir şey ifade etmez. Umudumuzu sabırla, azimle, çalışmakla, üretmekle desteklememiz gerek. Bunu da, içimizdeki ve adına ‘vicdan’  dediğimiz  şeyle yapacağız. Bizi yöneten, yönlendiren, insan olmanın gerektirdiği sorumluluk bilincini bize hatırlatan ikinci kişiyle başaracağız. İyi ki içimizde ikinci kişi var. Biz karamsar, kaderci, pasifken;  içimizdeki ikinci kişi umutlu, çalışkan ve azimli. Eğer içimizdeki o ikinci kişi olmasaydı, yeni yıla böyle umutla girebilir miydik? Yanlışlarımızı görme, onları düzeltme erdemini gösterebilir miydik? Hayatın güzel yanlarına tutunabilir miydik? Lütfen, içinizdeki sese kulak verin. O, size doğru yolu gösterecektir.

Hayat devam ediyor ve adına ‘yaşam’ dediğimiz yolda yürüyoruz, yarınımızın nasıl olacağını bilmeden. Yıllar geçip gidiyor, biri bitip diğer başlıyor. Güle güle 2023, hoş geldin  2024. Ne çok umutlar, beklentiler yükledik sana. Kaybedecek fazla bir şeyimiz kalmadığına göre; senin, bizden alacağın pek bir şey de yok. Ama bize vereceğin, vermen gereken çok şey var. Önce sağlık, sonra barış istiyoruz senden, huzur istiyoruz, dünyadaki tüm çocuklar gülsün - ölmesin istiyoruz. Hiçbir çocuk yatağa aç girmesin istiyoruz. Gazze’deki katliam son bulsun istiyoruz her şeyden önce. Adalet istiyoruz daha da önemlisi. Çünkü, adalet olmadan devlet de olmaz.

“Adalet, her şeyi doğru yere koymaktır.
Ayakkabı, ayağındır
Külah, başın.”
(Mevlâna Celâleddin-i Rumi)

Ya sevgi? Sevgiden asla vazgeçemeyiz. İnsanların birbirini, doğayı,  hayvanları sevmesini istiyoruz. Herkesin; dünyanın, sadece insanlara ait olmadığı bilincine ermesini istiyoruz. Bu bilince de sevgi sayesinde erebiliriz. Biliyoruz ki; iyiye, güzele, doğruya, başarıya giden her yolun hareket noktası sevgidir. Yüreğinde sevgi olmayanların, hiçbir şeyi  kaybetme korkuları da yoktur. Kaybedecek hiçbir şeyi olmayanlar ise; asla üzülmezler, gözyaşı dökmezler, yaşanan olumsuzluklardan etkilenmezler. Ne şarkı, ne türkü,  ne şiir etkilemez onları. Hatta ölüm bile. Bir şiirimde yazdığım gibi:

Sevgilere sırtı dönük bir yürek,
Çekmecede unutulmuş mendil
Açılmayan kör bir kapı
Yağış bilmez kuru bir gök gibidir.

O yürekler
Ne şiirden etkilenir
Ne şarkıyla hüzünlenir
Su sesi gibi gelir ölüm.
Ölümden korkmak için bile
Yüreğinde sevgi olması gerekir.

Hepinizin yeni yılını kutluyor; sağlık, mutluluk, huzur ve başarılar diliyorum.  Atatürk’ün söylediği gibi “ Yurtta barış, dünyada barış.”  İstiyorum…Bir şey daha: Yeni yılı kutlamanın, Noel’le bir ilgisi olmadığını artık birilerinin anlamasını istiyoruz. Çünkü; “ Müslüman Noel kutlamaz,” teranesinden bıktık artık.