Özel Haber: Hızır İlyas Yıldırım
Aslen Giresunlu olan ve 30 yıl boyunca İstanbul’da temizlik ve tekstil işlerinde çalışan 55 yaşındaki Neriman Demiray, Mudurnu’da kümes bakıcılığı yapan kardeşinin de ısrarıyla bir süre önce ilçeye yerleşti. Hayatını idame ettirebilmek adına Mudurnu Belediyesi Temizlik İşleri Müdürlüğü’ne iş başvurusunda bulunan ve bu başvurusu kabul edilen Neriman Abla, çalışkanlılığı ve güleryüzüyle kısa zamanda ilçe halkının takdirini kazandı. Mesleğinin yanında çocuklara ve hayvanlara olan düşkünlüğüyle de bilinen Demiray, ilçede herkesin Neriman ablası olarak anılmaya başlandı. Neriman Abla, sevgiyle yapılan her şeyin ne kadar güzel olabileceğini işine bağlılığıyla kanıtladı.
TEMİZLİK ESNASINDA TOPRAK İLE TANIŞTI
Neriman Demiray, günlük rutini olan temizlik işleri esnasında mental retardasyon teşhisi konulan 29 yaşındaki Toprak Nedim Babaoğlu ile tanıştı. İlçede herkesin “Furkan” ismiyle hitap ettiği Toprak ve Neriman’ın bu tanışması bir anda ikisinin de hayatını olumlu yönde değiştirdi.
Neriman Demiray, Toprak ile tanışmalarını şu şekilde anlattı;
“Furkan ile ilk tanışmamız çok farklıydı. İlçede temizlik yaptığım sırada bir anda karşıma çıktı ve elindeki çöpleri yere atarak bana, ‘al..al..al’ dedi. Bende bu tavrına çok kızarak almayacağımı söyledim. Bir anda kızıp gitti. Bu olay bir sonraki gün benzer şekilde devam etti. Ben Furkan’ın bu hareketlerinden tam rahatsız olmaya başlamıştım ki yanıma gelip bu sefer bana, ‘iş…iş…iş…’ demeye başladı. Tam anlaşılır bir şekilde kendisini ifade edemiyordu. Onu anlamakta çok zorluk çekiyordum. Tüm bunlardan sonra Furkan’ın ne kadar özel bir çocuk olduğunu ancak anlayabildim.”
“BİR YELEKLE KABUL GÖRDÜĞÜNÜ HİSSETTİ”
“Tabii ben günlük işlerime devam ediyordum. Nerede temizlik yapsam Furkan bir anda karşıma çıkıyor ve o sevecen tavrıyla ‘iş..iş..iş…’ demeye devam ediyordu. Ben her ne kadar bu sözlerini duymazdan gelsem de ısrarla bana yardım etme isteğinden vazgeçmedi. Furkan, konuşulanları anlayan fakat kendisini ifade edemeyen bir çocuk. Ben de ona, ‘iş istiyorsan Mudurnu Belediyesi’ne git’ dedim. Bu sözlerimi anlamış olacak ki yanımdan koşarak ayrılıp soluğu belediyede aldı. Yetkililer, resmi olarak kendisini çalıştıramayacağı için ona gönlünü hoş etmek adına bizim temizlik işlerinde üzerimize giydiğimiz yelekten hediye etti. Yeleği giyer giymez yine benim yanıma geldi. İşte bizim birlikte zaman geçirme hikâyemiz bu şekilde başladı. Aslında, belediyemizin hediye ettiği o yelekle Furkan kabul gördüğünü fark etti. O yelek sayesinde toplum tarafından ötekileştirilmediğini hissetti belki de. O gün bu gündür benimle beraber. Ben sokakları temizliyorum, o ise ara ara el arabasını arkamdan getiriyor. Benim hayatım Furkan’ı tanıdıktan sonra çok değişti. Annesi Yeliz hanımla da onun sayesinde tanıştım. Dünyalar tatlısı bir anneye sahip. Çok iyi arkadaş olduk Yeliz hanımla. Emekli olduktan sonra ilçeden ayrılmayı düşünüyordum ama Furkan kendisini bana o kadar sevdirdi ki herhalde ilçeye tamamen yerleşeceğim. Benim bir erkek evladım var. Furkan da bir evladım gibi. ”
ANNESİ YELİZ ESER İLE KONUŞTUK
Gazete ekibi olarak Toprak’ın annesi Yeliz Eser ile de konuştuk. Yeliz Eser, oğluyla Neriman Demiray’ın birlikte vakit geçirmesine dair şunları söyledi;
ASIL ADI TOPRAK
“Oğlum doğduğunda ona Toprak ismini verdik. 3 yaşına kadar ona Toprak ismiyle seslendiğimizde bu isme hiçbir şekilde tepki vermediğini fark ettik. Hastaneye gittik ve oğluma mental retardasyon teşhisi konuldu. Furkan ismiyle hitap ettiğimizde bize baktığını ve gülümsediğini gördük. Kimlikte adı her ne kadar Toprak olsa da o gün bu gündür kendisine Furkan ismiyle hitap ediyoruz.”
“ÇOK ZORBALIĞA MARUZ KALDIK”
“Furkan benim hayat arkadaşım. O çok özel birisi. Biz 14 yıl Sakarya’da yaşadık. Oradaki yıllarımızda Furkan çok sinirli ve devamlı kendisine zarar veren, kafasını sağa sola vuran biriydi. Bunların yanında bir de orada çok zorbalığa maruz kaldık. Toplumumuz, oğlum gibi bireyler konusunda çok ama çok duyarsız. Oğlumun ihtiyaçları konusunda devamlı araştırmalarda bulundum. Mudurnu’ya yerleştiğimizde Furkan’ın da hayatı değişti. İlçenin ona iyi geldiğini fark ettik.”
“SOSYAL HAYATA ADAPTE OLDU”
“Herkesin birbirini tanıdığı bir ilçede yaşadığımız için oğlumun dışarı çıkmasında bir sorun görmedim. Uzun bir süre ilçede anahtarcılık yapan Ahmet abi ve bakırcılık yapan Mehmet abi ile vakit geçirdi. Onların yanında geçirdiği vakit oğluma çok iyi geldi. Allah onlardan razı olsun. Mudurnu esnafının ve halkının, Sakarya’da yaşadığımız o zor dönemleri kısa zamanda atlatmamızda etkisi büyük. Oğlum daha sonra Neriman abla ile tanıştı. İşten eve geldiğim vakitlerde oğlumla çok güzel zamanlar geçiriyoruz. Neriman ablanın da desteğiyle oğlum sosyal hayata daha da adapte oldu. Önceden birkaç kelime konuşuyordu ama insanların içine karışa karışa artık kendisini daha da ifade eder bir hale geldi. Belediyenin yeleğini üzerinden çıkartmıyor. Sanki kendisini oraya ait hissediyor.”
“FURKAN İÇİN NERİMAN ABLA ÇOK ÖZEL BİR İNSAN”
“Furkan, önceden vaktinin çoğu kısmını benim çalıştığım yerde geçiriyordu. Neriman abla ile tanıştıktan sonra onun yanında gezmeye başladı. Neriman ablayı bir arkadaşı gibi görüyor. Onları görenler ‘bu nasıl bir sevgi’ diyor. Ben, dışarıda oğlumun Neriman ablanın yanında olmasından memnunum. Neriman abla ile güvende olduğunu biliyorum.”
İnsanları anlayabilmek, hele hele özel olanları anlayabilmek, onlarla bağ kurabilmek aslında hiç zor değil. Yeter ki istensin, yeter ki çevreye gönül gözüyle bakılabilsin. Sevgi, ilgi, empati sayesinde bu bağ kurulabilir. Furkan gibi özel gençlerin yaşamları daha iyiye, daha güzele doğru gidebilir. Mudurnu’nun Sesi olarak, biz işte bu gerçeği Neriman Abla'da ve Furkan 'da gördük. Kendilerine sağlık ve esenlikler diliyoruz.
